معنی خدع گر - جستجوی لغت در جدول جو

خدع گر

لغت نامه دهخدا

مدح گر

مدیحه سرا، شاعری که در مدح دیگران شعر می گوید

فرهنگ فارسی عمید

خدعه گر

(خُ عَ / عِ گَ)

مکار. حیله باز. (از ناظم الاطباء). فریبکار. فریب دهنده. حقه باز. نیرنگ زن. مکرکن. فسون ساز

لغت نامه دهخدا

خدمتگر

(خِ مَ گَ)

خدمت کننده. خدمتکار. (ناظم الاطباء). زوار. (فرهنگ اسدی). خدمتکار. ج، خدمتگران:
سپهبدی که چو خدمتگران به درگه اوست
جمال ملک در آن طلعت جهان آرای.
فرخی.
از زائر و از سائل و خدمتگر و مداح
هر روز بدان درگه چندین نفر آید.
فرخی.
آنکه بر درگاه او خدمتگرانند از ملوک
هر یکی اندر دیار خویش روی صد تبار.
فرخی.
بخشش پیوسته را شمار نگیری
خدمت خدمتگران همی بشماری.
فرخی.
بل ملک او شد خاک و زر فرزند او خدمتگرش
ندهد جز او را بوی خوش کافور و مشک و عنبرش.
ناصرخسرو.
ششم خانه را کرده بهرام جای
چو خدمتگران گشته خدمت نمای.
نظامی.
وآن چنگ گردون وش سرش ده ماه نو خدمتگرش
ساعات روز و شب درش مطرب مهیا داشته.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خم گر

(خُ گَ)

خم ساز، خم فروش. (ناظم الاطباء). خرّاس. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دف گر

(دَ گَ)

دفّاف. (از دهار)

لغت نامه دهخدا

دعاگر

(دُ گَ)

دعاکننده. دعاگو:
دعاگرند بشاخ چنار بر، گل را
تذرو و فاخته و عندلیب و قمری و سار
اگر دعاگر گل، بر چنار مرغانند
چرا چو دست دعاگر شده ست برگ چنار.
معزی.
بر تو زبان اهل زمانه دعاگر است
جود و سخای تو چو به اهل زمان رسید.
سوزنی.
چاکری را ز چاکران تو هست
دوستی با من دعاگر تو.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

ده گر

(دِهْ گَ)

دهقان. (ناظم الاطباء). به معنی باشندۀ ده است. (از آنندراج). و رجوع به دهقان شود

لغت نامه دهخدا